20 مهرماه به روز بزرگداشت حافظ شیرازی(1325-1390) اختصاص دارد. این روز را به همه دوستداران ادب و اخلاق و عرفان تبریک و شادباش می‌گویم.
به نظر من، حافظ محبوب ترین و مردمی ترین شاعر منطقه اکو است و علاقمندان ادب و عرفان نه تنها در کشورهای اکو، بلکه از سراسر جهان دلبسته کلام ناب او هستند.
گوته، بزرگترین شاعر آلمانی بارها ارادت و اخلاص خویش را به این شاعر بزرگ در اشعارش ابراز داشته و آرزو می‌کند مانند او گفتار نادر داشته باشد.
شعر حافظ همانند آیین های است که در آن پیر و جوان، مرد و زن، دارا و فقیر و شاد و ناشاد سیمای خود را می بینند و به درد خود درمان می جویند. از این جاست که در کوچه و بازار، ایستگاه های اتوبوس و مترو به دیوان او فال می زنند و در سر سفره نوروز و یلدا دیوان او مونس و قرین مردمان است.
حافظ به دنیای باطنی انسان ورود پیدا نمود و تمامی درد و نیاز بشر را تحلیل و تجزیه نمود و آنها را در قالب زیبای غزل و مثنوی و رباعیات عالم گیرش ریخت که مردمان شعردوست از آن نوش جان می کنند. شعر او به هیچ مکان و مقطع زمانی محدود نمی شود و با اینکه بیش از 600 سال از سرودن این اشعار می گذرد، ارزش و جایگاه خویش را از دست نداده و در سراچه دل عاشقان کلام ناب ماوا گرفته اند.
دیوان او یکی از کتاب های پرتیراژ در ایران است که با شمارگان میلیونی منتشر می شود و خانه ای نیست که در آن دیوان او در طاقچه قرار نداشته باشد.
نام حافظ در ادبیات جهان جاودانه است و عطش تشنگان را سیراب می سازد.
روز بزرگداشت این سخنور بی نظیر را بر همه مردمان جهان تبریک و مبارکباد می‌گویم.