فرید زُلاند، آهنگ سازافغان، زاده ۹ مرداد ۱۳۳۴ در کابل است. موسیقی را همانند بیشتر اعضای خانواده اش نزد پدرش جلیل زلاند آهنگساز افغان فرا گرفت.
در سال ۱۳۴۸ خورشیدی او با در دست داشتن بورس تحصیلی از وزارت فرهنگ و هنر به تهران مهاجرت کرد، او در این شهر وارد هنرستان عالی موسیقی شد. بعد از گذشت یک سال از نوازندگی پیانو به هارمونی آهنگسازی تغیر رشته داد. زلاند شاگرد اساتیدی چون فریدون فرزانه، یوسف زاده، مصطفی پورتراب، مرتضی حنانه، مرحومه خانم خسروی بوده‌است. در این مدت او به موسیقی سازی برای بسیاری از خوانندگان پرآوازه ایرانی پرداخت.
فرید زلاند آهنگسازی را درسال۱۳۵۰ شمسی و در پانزده سالگی در تهران آغاز می‌کند و اولین آهنگ‌های خود را روی ترانه‌ای از اردلان سرفراز به نام‌های بهت و غزل می‌سازد که با استقبال زیادی مواجه می‌شود.
وی در زمره پرکارترین و موفق‌ترین آهنگسازان تاریخ موسیقی ایران قرار گرفته‌است.
فرید زلاند برای سرشناس‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران در قبل و بعد از انقلاب ۱۳۵۷ آهنگسازی کرده‌است. او فرزند جلیل زلاند، آهنگساز افغان است. برادران و خواهران او سهیلا زلاند، شهلا زلاند و وحید زلاند همگی خواننده‌اند.
در اوایل انقلاب، زلاند ابتدا به لندن و کانادا می‌رود و در نهایت در آمریکا و شهر لس‌آنجلس مستقر می‌شود. دراواخر۱۹۸۰ وارد دانشگاه USC لس آنجلس دانشکده موسیقی می‌شود و به مدت دو سال در رشته موسیقی فیلم به تحصیل می‌پردازد. فرید زلاند پس از رفتن به لس آنجلس تا به امروز به آهنگسازی ادامه داده‌است.
او بیش از دویست آهنگ در این چند دهه فعالیت هنری خود ساخته‌است که به گفته خودش هفتاد درصد کارهایش موفق بوده‌اند و سی درصد مابقی هم مورد پسند مردم قرار گرفته‌اند و در زمان خودشان شنیده شده‌اند. بیشتر آهنگ‌های او بر روی ترانه‌هایی بوده‌است که او توانسته کاملاً با آن‌ها ارتباط برقرار کند و بسیار به‌ندرت و کم اتفاق افتاده که روی آهنگِ ساخته‌شده از او کسی ترانه‌ای بگوید. بیشتر آهنگ‌های او بر روی ترانه‌های اردلان سرفراز با تنظیم منوچهر چشم‌آذر بوده‌است. فضای کلی آهنگ‌های او را می‌توان آمیخته‌ای از موسیقی ایرانی و پاپ و افغان و هندی دانست. با این حال، اغلب آهنگ‌های او در فضای موسیقی به‌اصطلاح تلفیقیِ ایرانی، یعنی ترکیبی از موسیقی سنتی ایرانی و پاپ غربی قرار می‌گیرند.
زلاند اگر چه افغان است علاقه فراوانی به کشور ایران دارد. در واقع می‌توان گفت کارهای مشهور او بیشتر در موسیقی ایرانی است تا موسیقی افغانستان. او دوست دارد فقط برای زبان فارسی آهنگسازی کند و به‌طور کلی خودش را مقید به این مسئله تفکیک موسیقی ایرانی و افغانی و تاجیک نمی‌داند و برایش زبان فارسی خیلی مهم است. به گفته خودش تمام دستگاه‌ها و ردیف‌های موسیقی ایرانی را تا اندازه‌ای که می‌باید مطالعه کرده‌است و درباره آن‌ها می‌داند. او در برخی موسیقی‌هایی که برای خوانندگان ایرانی ساخته، از آهنگ‌های افغانستان استفاده کرده‌است.