مدل های ملی بلخ، نماد صلح طلبی

نیلاب اعظم‌زاده، می‌گوید که گروۀ مدل‌های ملی با نمایش لباس‌های سنتی می‌خواهند که همدلی و همدیگرپذیری را در جامعه نهادینه سازند.

این دختر جوان، سه‌سال است که کارش را در این راستا آغاز کرده‌است: «در تیم ماه از تمام اقوام افغانستان حضور دارند و این ایستاده‌گی و همدل بودن آنان نشان می‌دهد که در یک بخش کوچک جامعه، کارم را کرده‌ام. و این حرکت ما روی همه تأثیر خودرا دارد که همدیگرپذیر باشند و در راستای صلح کار کنند.»

نیلاب که از نسل پسا طالبان است، می‌گوید زنده‌گی در سایۀ حاکمیت طالبان را تجربه نکرده‌ اما داستان‌های پر از ترس و وحشت حاکمیت این گروه را شنیده‌است و اکنون دغدغه‌اش هم اینست که چطور با طالبان کنار بیایند: «دلهره‌گی‌هایی در دل من هست. اما ما مجبور هستیم پیش برویم و همدیگر را قبول کنیم؛ چون ما آینده سازان هستیم و صلح آورانیم.»

لیدا برومند، عضو گروۀ مدل‌های ملی در مزارشریف است. او بازیگر سینما است اما از دوسال بدینسو هم‌چون مادل کار می‌کند. لیدا پرداختن به این‌کار را نه تنها دشوار که پر خطر می‌داند: «از اول که من در مدلینگ آمدم، مزاحمت‌های بسیار زیاد بود و اجازه فامیل هم نبود، اما اکنون دو تا سه سال می‌شود که مدلینگ می‌کنم، فامیل و مردم مرا قبول کرده‌اند.»

مسؤول گروۀ مدل‌های ملی در بلخ می‌گوید که پانزده جوان به‌شمول سه دختر در این گروه کار می‌کنند؛ جوانانی که می‌گویند از ته دل تشنه‌ صلح استند.

محمد رحیمی، عضو گروۀ مدل‌های ملی در بلخ گفت: «طرف‌دار این هستیم که صلح بیاید و ما کارمان را بدون ممانعت و درد سر پیش ببریم.»

زبیر سعیدی، عضو دیگر گروۀ مدل‌های ملی در بلخ نیز افزود: «ما نشان می‌دهیم که در کنار همیم و فرق میان اقوام وجود ندارد.»

این جوانان می‌گویند که تابوهای حاکم در جامعه در بسیاری از موارد با جهان بینی طالبان همسو است از اینرو مدلینگ و پدیده های همانند آن در معرض خطر قرار دارند.

آنان از حکومت می‌خواهند که در گفت‌وگوهای صلح این آزادی‌ها قربانی نشوند.