فضل احمد زکریا مشهور به نینواز آواز خوان و آهنگ ساز افغانستانی است. وی پسر فیض محمد خان زکریا وزیر معارف و وزیر خارجه دوران شاهی بود.
نینواز وقتی بسیار جوان بود، در کنار درس، علاقه به نواختن آلات موسیقی( آکادریون، هرمونیه و طبله) و آوازخوانی داشت و با استعداد ذاتی که داشت، بسیار زود رشد کرد.
او لیسه استقلال را به پایان رساند و سپس در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل شامل گردید. بعد از فراغت در وزارت خارجه ایفای وظیفه نمود. او در زمانی که استاد خلیل الله خلیلی سفیر افغانستان در ترکیه بود، دبیر اول سفارت بود.
نینواز کمپوزهای ماندگاری برای هنرمندان مشهور افغانستان مثل احمد ظاهر، عبدالرحیم ساربان، استاد مهوش، حسیب دلنواز و دیگران ساخته که تا حال پرشنوندهترین آهنگهای افغانی میباشند. میتوان گفت که شهرت جهانی این هنرمندان مدیون استعداد بینظیر نینواز است.
من نینوازم، شبهای هجران، نی مینوازم...، خورشید من کجایی، سرد است خانهٔ من..، شد ابر پارهپاره، چشمک بزن ستاره...، ستا د سترگو بلا واخلم، شیرین عمر چه تیریژی و غیره از کمپوزهای ساخته استاد نینواز میباشند.
نینواز در کنار موسیقی شیفته کشورش بود و هنرش را در خدمت مردم و ملتش میدانست. بعد از کودتای ۷ ثور ۱۳۵۷ و حاکم شدن رژیم وابسته به روسها، وی به جنبش مقاومت علیه خلقیها و پرچمیها پیوست و در قیام قهرمانانه بالاحصار کابل در ۱۴ اسد ۱۳۵۸ شرکت جست. استاد نینواز از جمله صدها روشنفکر آزادیخواه افغانستان بود که بهوسیله دولت وقت دستگیر و ناپدید گردید که با احتمال قوی در پولیگونهای زندان پلچرخی در کنار هزاران مبارز دیگر تیرباران گردیدهاست. فریده مهوش، احمدظاهر، احمد ولی، هنگامه، سلما، سیما ترانه، مرحوم اکبر رامش و دیگران که هر کدام بجای خود و بهنگام خود و به علاقمندان خاص خود مقام والا را داشتند و دارند را می توان نام برد.
از محبویبت استاد نینواز همین بس که شاعران زیاد تاجیک در زمان حیات شهید احمد ظاهر، تصنیف و شعر خود را افتخارانه به او میفرستادند و خواهش می نمودند که شعر های آنها را در لابلای موسیقی با صدای افسونگرش بخواند. از همین بابت در تاجکستان مجسمهء او را ساخته اند. همه ساله در روز تولد و در سالگردِ نبودِ او محافل یاد و بودش را گرامی میدارند.
و سخن حق و بجا هم خواهد بود، که اگر احمد ظاهر تا امروز جای در دلهای مردم کشور ما و در قلبهای مردمان تاجیک زمین و قفقاز زمین دارد، نیمه افتخار آن در کمپوز ها و ترانه ها و تصنیف هایست که نینواز برای این شاگرد بی بدیلش از دل و جان ساخته است.