فاطمه موسوی سازنده عود و تار است. کاری که به روایت خودش دشوار است و شاید کمتر در میان جمعیت زنان ایرانی طرفدار داشته باشد. کاری که حتی با خطر تغییر شکل انگشتهایش همراه خواهد بود اما او از حرفهای که انتخاب کرده خرسند است و از پیشرفت در آن خوشحال.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه فرهنگی اکو؛ او میگوید: «قطعا [ساخت ساز] کار سختی است. هرکسی میشنید که یک خانم ساز تار و عود میسازد برایش جای تعجب داشت.»
فاطمه همچنین درباره روند پیشرفت و توسعه کار خود چنین توضیح میدهد: «پیشتر من را تنها در ایران میشناختند و ساز را تحویل نوازندههای ایرانی میدادم. اما پس از اینکه در فستیوال بزرگ قطر شرکت کردم، بعد از آن صادرات خوبی داریم و برای نوازندههای کشورهای خلیجی هم ساز میسازم. سازها به آمریکا و اروپا هم صادر میشوند و این برای من خوشایند است.»
سال ۹۱ ساز ایرانی تار به نام کشور جمهوری آذربایجان در فهرست میراث معنوی یونسکو به ثبت رسید. این در حالی است که این ساز دارای تاریخچه غنی در ایران بوده است.
فاطمه در همین زمینه میگوید: «سازهایی داریم که متعلق به ایران است از جمله تار که تار شیرازی است و کشورهای دیگر آن را به ثبت رساندهاند. ما به هر دلیل در این زمینه تنبلی کردهایم.»
خرسندی از احیای ساز عود در ایران
او همچنین از احیای ساز عود و شناسایی مجدد آن در نهادهای ترویجدهنده موسیقی در ایران خرسند است و میگوید: «زمانی اصلا کسی ساز عود را در ایران نمیشناخت و کلا محو شده بود اما حالا هنرستانها، دانشگاههای هنر و آموزشگاهها نوازنده و استاد عود دارند و طی این چند سال گذشته این ساز خیلی رواج پیدا کرده است.»
حمید خوانساری، نوازنده ساز عود نیز میگوید: «با احترام به تمام فرهنگها که این ساز را پروراندهاند تنها میخواهیم سبقه تاریخی عود را به ثبت برسانیم. اینکه این ساز از ایران نشو و نمو گرفته است.»