ضرورت بررسی تجارب کشورهای اکو در مقابل پاندمی کووید ۱۹

با آغاز پاندمی کووید درجهان منطقه جغرافیایی ما در قاره آسیا نیز درگیر این بیماری مهلک شد .شدت بیماری به حدی بود که زندگی روزمره شهروندان را تحت تاثیر جدی قرار داد. تجربه تلخ بیماری و کسالت و یا مرگ ناشی از این بیماری تمامی خانوداه ها را درگیر کرد. من به عنوان یک کارشناس ارشد پرستاری، شاغل در حوزه درمان یک مرکز پزشکی تهران پایتخت ایران از دو سال قبل مانند سایر همکارانم با درمان این بیماری درگیر شدم. بیماری که مهلک، مرموز، خطرناک، سهمگین، مسری و به معنای تمام عیار یک پاندمی خانمان سوز بود. 

در وهله اول بعنوان یک عضو کادر درمان وظیفه ما تشخیص و درمان بیماری است، برای کوید 19 نیز همانگونه عمل کردیم ولی درکنار نقشی که بعنوان یک عضو سیستم سلامت در مواجهه با بیماری داشتم، تجربه ای خاص و شرایطی برای ایفای یک نقش جدید برای من  فراهم شد که در این نوشته آن را با شما در میان می گذارم.

بعنوان یک  دانش اموخته مراقبت سلامت و هلث کوچینگ امکان ارایه مراقبتی خاص برای بیماران و خانواده های آنان و دردمندان جهت من  فراهم شد. در کنار درمان های عادی و متداول که جهت درمان کوید انجام گرفت، سیستمی از مراقبت پرستاری و راهبری سلامت را براساس اموزه ای هلث کوچینگ مبنا گذاشتم که در آن بیماران در عین اینکه درمان دارویی کوید 19 را دریافت و در بیمارستان و یاخانه بستری می شدند از مراقبت مستمر پرستاری و از همراهی معنوی، روانی، حمایت و راهنمایی جهت کنتر ل عوار ض  بیماری و درمان های دارویی برخوردار می گردیدند. بگونه ای که درپروسه درمان خویش را تنها و بی یاور حس نمی کردند. بیماران و خانواده آنان در کنار پزشک معالج خویش از یک مراقبت مستمر همراه با حمایت روانی و آرامش بخش برخوردار می شدند. این مراقبت خاص توام با درمان دارویی با اتکاء به اموزه های علمی پرستاری مراقبتی و هلث کوچینگ و نیز البته با اتکاء به دست مایه های فرهنگی، بومی، ارزش های والای اخلاقی،  اجتماعی و ملی در فرهنگ کهن ایران صورت گرفت.  با بررسی و شناخت از شرایط روحی، سنی، شخصیتی و  اجتماعی فرد، مراقبت و حمایت مذکور با بهره گیری از تقویت حس همدلی و همراهی، حس اینکه یک هم زبان و هم فرهنگ فرد  که مانند دختر، خواهر یا مادر یا عضوی ار خانواده اوست با صداقت، امنات داری و دلسوزی در کنار اوست با اتکاء به تجربه های کهن انسان ایرانی به مواجهه با این بلای خانمان سوز میرودشرایطی مناسب جهت پیش برد درمان این بیماری صعب فراهم اورد.

با حس امید به اینده، القای ارامش که در کنار خانواده خویش یا درکنار پزشک معالج خویش که همگی همدل و همراه فرد  هستند توانست که مسیر سخت و مبهم این بیماری هولناک را پیش برد ،تکیه بر حس تعاون و همراهی و مودت که درفرهنگ ایرانی جای اساسی دارد برای جلب همکاری بیماردر پروسه درمان ، تاکید برآنکه فردی مراقب درمان شما، همیشه در دسترس و با تسلط و شناخت از نیازهای شما بعنوان یک انسان ایرانی یاور شما است، بعنوان یک بازوی مهم در پروسه درمان بیماران عمل نمود.

با کنترل مستمر و مداوم  بیماران عوارض و رخداد های ناخواسته و حاد سریعا به مراقب انعکاس و بازخورد پزشکی لازم از طریق این ارتباط همراه با مفاهمه و همکاری بین مراقب سلامت و بیمار  ایجاد گردید. لذا عوارض و رخدادهای ناخواسته و شوم زیادی مورد پیشگیری قرار گرفتند. چرا که بیمار مرتب از مراقبت برخوردارو با مراقب خویش همدلی وهمکاری مناسب داشته و با اتکاء به ارتباط فرهنگی مناسب اورا مانند عضوی از خانوداه ویادوست ویاور  خویش میدانست. و  بیماران درقالب های زمانی چند هفته ای درکنار درمان های دارویی، مشاوره، راهنمایی، هماهنگی ویزیت، رفع ابهامات درمانی، حمایت روحی وروانی، القای امید به آنان، ایجاد حس همراهی و بیان اینکه در این مسیر سخت تنها نیستند را دریافت می نمودند. موفقیت این برنامه بدان سان بود که خیلی ازبیماران بهبود یافته بهره گیری از این توصیه و سیستم خاص مراقبتی را به بستگان بیمار خویش و یا حتی افرادی که صرفا شک به ابتلای خویش به کرونا داشتند ، توصیه نمودند. 

استفاده از شبکه های مجازی و ارتباط مستمر ،توجه به نیازهای معنوی و خاستگاه های فرهنگی ، وام گیری از میتولوژی و جبنه های مقدس فرهنگی در فرهنگ بومی ایران زمین ،درکنار اصول علمی مراقبت پرستاری و درمان مناسب پزشکی که از بیماران بعمل آمد ، باعث اماربالای بهبودی و درمان سهل الوصول تر برای بیماران شد.

حال من برآن هستم که با توجه به میراث مشترک فرهنگی کشورهای عضو اکو درخواست نمایم که همکاران عزیزم در گروه های پرستاری و پزشکی کشورهای منطقه اکو تجربه های خویش از درمان کوید 19 خاصه بهره گیری از مراقبت های سلامت و جنبه های حمایتی و مراقبتی درمان را با تکیه بر زمینه های فرهنگی بومی خویش بیان نمایند. 

بی شک همکاران من در کشورهای عضو اکو گنجینه ای گران قدر از میراث پزشکی و فرهنگی دارند که این امر زمینه ای خوب برای تقویت توان ما در مقابله فعلی با کوید 19 و نیز سایر بحران های سلامتی که کشورهای عضو ممکن است با آن مواجه گردند، خواهد بود.